“De vraag die ik blijf stellen: wat kunnen we hier nog méér mee?”
Ja, hij had al van jongs af aan interesse in techniek en technologie. Daarom begon hij ook aan de bachelor werktuigbouwkunde en haalde hij zijn eerste werkervaring achter de technische tekentafel, maar als je aan Kalong He (34) vraagt welk schroefje waar moet en welk ringetje om welk boutje heen moet, dan haalt hij zijn schouders op. “Ik kwam er al snel achter dat de vraag ‘wat kun je ermee?’ me veel meer fascineerde.” Lachend: “Maar goed, ik zat in de werktuigbouwkunde, en voor mij geldt wel: als ik ergens aan begin, dan wil ik het ook afmaken.”
Wat volgde was een master Technology Operations & Management, die ervoor zorgde dat Kalong zich nu als business developer achteloos beweegt op de as tussen praktisch en utopisch, tussen wat er is en wat er mee kan. Zoals zo velen binnen BOIKON is hij er na een stage blijven hangen. Het eerste wat hij mocht ontwikkelen: zijn eigen werk. “Bij ons eerste gesprek waren Erik en Jeroen heel open: eigenlijk bestond mijn functie binnen BOIKON nog helemaal niet. Dat hele “business development” was nog vrij nieuw. In de beginfase deed ik veel binnen het verkooptraject. Calculaties, 3D-tekeningen, een stukje marketing, van alles…”
Ondanks zijn jeugdige verschijning loopt Kalong dus al jaren mee binnen BOIKON. Zelfs de transitie vanuit het vorige pand naar de overkant van de A7 in 2009 maakte hij al mee. Of nou ja, meemaken? “Die verhuizing deden we destijds nog gewoon zelf. Met z’n allen dozen inpakken en hoppa, naar de andere kant. Zul je net zien: op de grote dag zat ik ziek thuis. Ik was écht ziek hoor, daar niet van. Maar dat heb ik nog heel lang mogen aanhoren…”
Miljoenenbudgetten
De enorme groei die het bedrijf doormaakte bracht ook de nodige uitdagingen met zich mee. “Het hele legal-verhaal kwam in eerste instantie ook op mijn bord terecht. Geheimhoudingsverklaringen, contracten, voorwaarden, dat werk. Ik had natuurlijk geen rechten gestudeerd, maar moest het toch maar zien te rooien. Nu hebben we een externe jurist die zich daarover buigt. Gelukkig maar.”
Hij grijnst. “Kijk, het is de afgelopen jaren natuurlijk heel erg hard gegaan met BOIKON. Dat is voor sommigen vrij ingrijpend geweest, maar het heeft ook hele indrukwekkende dingen met zich meegebracht. Als je kijkt naar de projecten waar we nu aan werken: dat zijn serieuze zaken, daar gaan echt miljoenen aan budgetten en subsidies in om. Vroeger was het heel simpel: er was een aanvraag, je komt met een technische oplossing, je plakt er een offerte aan, en dan win je ‘m of je wint ‘m niet. Heel overzichtelijk, maar niet zo spannend. Nu zitten we in de fase dat we onze eigen technologieën echt mogen doorontwikkelen. Wat is er allemaal nog meer mogelijk?”
Van Albert Heijn naar Zara
Een voorbeeld: de automatisering van de centrale sterilisatieafdeling (CSA) in het ziekenhuis, ontwikkeld vanuit het FOSKE-platform. Binnen de CSA gaat het werk nu dankzij FOSKE veelal autonoom en robotgestuurd, maar het transport van operatie-instrumentarium van en naar de operatiekamer gebeurt nog steeds handmatig. De volgende uitdaging is om ook die kringloop op te nemen binnen FOSKE. Maar daar houdt het volgens Kalong niet bij op. “Op dit moment moeten de medewerkers nog handmatig elk product inscannen, eigenlijk net zoals de zelfscanner bij de supermarkt. Dat moet veel efficiënter kunnen. Ken je die bakken bij de Zara of de Decathlon? Waar je je aankopen ingooit en ze in een keer allemaal gescand worden? Daar willen we ook naartoe.”
Bekende naam
Of het nou om ziekenhuizen, woningbouw of vliegtuigen gaat, the sky is the limit – en gezien de mogelijkheden die FALKO in potentie biedt aan de lucht- en ruimtevaart misschien zelfs dat niet meer. Voor Kalong valt er hoe dan ook genoeg te doen de komende jaren. “Ik vind het mooi werk, hoor. Dat er multinationals naar ons als MKB-bedrijf in Leek toe komen en oprecht onder de indruk zijn. Dat je op beurzen de naam BOIKON laat vallen en iedereen je herkent. Vlak voor corona hadden we op een gegeven moment onze hele hal vol staan met FALKO-machines die op het punt stonden te worden verscheept. Dan loop je daar even langs tijdens je lunchpauze en denk je: dit is écht vet.”
